کاربردهای پیشرفته نانوکامپوزیتهای زیست تجدیدپذیر |
کد مقاله : 1013-IRANCOMP-FULL |
نویسندگان: |
مهرنوش محمدی1، الهه خزایی *2 1عضو هیئت علمی گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده فنی و مهندسی 2دانشجو، دانشگاه علم و صنعت، دانشکده مهند شیمی، نفت و گاز |
چکیده مقاله: |
نانوکامپوزیت یک ماده جامد چند فازی است که در آن یکی از فازها دارای یک، دو یا سه بعد کمتر از 100 نانومتر یا ساختارهایی دارای فواصل تکراری در ابعاد نانو بین فازهای مختلف هستند. استفاده از نانوکامپوزیتها به طور قابلتوجهی در مهندسی، پلاستیک، لاستیک، پوششها، چسبها، مواد الکترونیکی و نوری توسعه یافته است. اگرچه، این رشد سریع، مشکلاتی را نیز به همراه داشته و سبب ایجاد مشکلات محیط زیستی شدیدی به دلیل تجزیه دیرهنگام نانوکامپوزیتها در طبیعت شده است. مهمترین راهحل برای رفع این مشکلات، تهیه اجزای نانوکامپوزیتها از منابع زیست تجدیدپذیر است. بدین منظور، نانوکامپوزیتها از منابع زیست تجدیدپذیر با استفاده از روغنهای گیاهی، سلولز، نشاسته، لیگنین، لاستیک طبیعی و پروتئینها به دست میآیند. مهمترین ویژگیهای مشترک مورد انتظار در نانوکامپوزیتهای ساخته شده از منابع زیست تجدیدپذیر، زیست سازگاری، زیستتخریبپذیری، آمادهسازی آسان، چگالی کم، هزینه کم و مناسب بودن برای اصلاحات است. علاوه بر این ویژگیهای رایج، هدایت حرارتی کم، افزایش انعطافپذیری، ثابت دیالکتریک پایین و کارایی خوب بسته به کاربرد نیز از ویژگیهای کلی این ساختارها هستند. اگرچه پایداری حرارتی، مکانیکی و شیمیایی کمتر در مقایسه با ساختارهای نشئتگرفته از نفت، کاربرد صنعتی آنها را در بسیار از موارد محدود کرده است. برای بهبود این خواص، مطالعات زیادی در زمینه استفاده از فناوری نانو در سالهای اخیر انجام شده است. نانوکامپوزیتهای ساخته شده از منابع تجدیدپذیر بهویژه در صنایع غذایی، بستهبندی و زیستپزشکی استفاده میشوند. علاوه بر این، این نانوکامپوزیتها پتانسیل بالایی برای کاربرد در چندین زمینه مانند غشاها، حسگرها، ذخیره انرژی، اپتیک، مصارف خودرویی و بازدارندههای شعله از خود نشان میدهند. این مطالعه به بررسی مهمترین کاربردهای نانوکامپوزیتهای زیست تجدیدپذیر میپردازد. |
کلیدواژه ها: |
نانوکامپوزیت، زیست تجدیدپذیر، محیطزیست، زیستپزشکی، جداسازی |
وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |